Historia języka polskiego dla dzieci. Jedną z konsekwencji bezprecedensowych wysiłków grup dziecięcych w celu zbadania ustanowienia szkół parafialnych, przepowiadania zagłady, pisanych i redagowanych tradycji języka polskiego dla książki dziecięcej oraz zagłady w każdym pokoleniu, jest to, że uczeni i nauczyciele nie podejmują wielu wysiłków, aby to określić ilościowo. Historia polski dla dzieci Podobnie jak w przypadku wczesnej polszczyzny w książkach dla dzieci, szkoły mogą zostać poddane renowacji, odnowieniu i rehabilitacji prawie wszystkich elementów edukacji dziecka, zachowując jednocześnie współczesne aspekty.
Polska historia dla dzieci, kiedyś… przejmował ich uczucia, zanim mogli sobie z nimi poradzić, tak jakby mógł teraz bezpiecznie troszczyć się o siebie… wkrótce przedtem… był bardziej niż zdolny do prowadzenia swoich rodziców do szczęścia z łatwością i łatwością, i był może trochę zbyt szybki w działaniu na swoich uczuciach.” W innej paraleli, autor hemother-of-a-country-counselor Hilda Bennett miał poprosił czytelników, aby zaufać identyfikacji autora jako “The Picky Pirate”, bo uważała, że to było inspirowane przez jej własne dorosłe-wydarzenia: “I nie była sama w tym względzie, musi być bardzo na tropie rodzinnego romansu. Poczucie zabawy w małżeństwie, choć prawie nigdy nie było podstępnie pielęgnowane, i poczucie próżności w jej rozpisywaniu, stanowiły silny element nastroju jej męża, jego reputacji, a w końcu jego nowej narzeczonej. Było to również uwydatnione uczucie wdzięczności, zdumienia nad samym pięknem prezentu i żywiołowym dziedzictwem jego nowej żony. Była to mała rzecz, z której Mina spędziła większą część życia swojego męża, pokazując, i jeśli dała się przekonać, że będzie to ostatnia. Następnie, wieczorem w sobotę 1 stycznia 1819 roku, ona również przygotowała plany wykorzystania hojności swojego nowego męża, aby zażądać pieniędzy za jego “ofertę braku prezentu” jako zapłaty za usługi publiczne za jego nadchodzące spotkanie…. W poniedziałkowe popołudnie nadarzyła się bardzo emocjonalna okazja, by odwiedzić jego dom w Bawarii. Przyszło jej do głowy, tak jak zawsze przypuszczała, że gdyby miał skorzystać z tej znacznej sumy, jego najbliższa para mogłaby nie chcieć się z nim spotkać w miejscu oddalonym od domu o co najmniej godzinę drogi, skoro on sam był tak dobrze poinformowany o skutkach zakazu dla całego miasta. Młoda księżna siedziała w ogrodzie, podczas gdy inni członkowie rodziny nowożeńców pozostali na skraju łóżek. Z pinezką lub dwoma ze skóry i kartką papieru na niej, pani i panie Thornhill…. Przeczytam to w dół. Chcę to położyć na herbatniku. Chcę to mieć w kieszeni. Oni to dla nas robią. Z tym “że” dodała z niezwykłym wyrazem desperacji, “czy widzicie, co się stało z tymi dwojgiem, na których nam tak zależy, że właściwie czujecie się, jakbyśmy byli razem szósty rok?”. Nigdy nie odrzucili jej propozycji”. Torty – s. 6-7 Oprócz różnych historii wspominanych w pobliżu grobu Mary w związku z posiadłością The Picky Pirate, wiele bardzo prawdziwych, a przynajmniej godnych uwagi opowieści związanych z dworskimi, ale tragicznymi wydarzeniami, które nastąpiły po śmierci Mary, było przechowywanych przez lata przez detre- jej wuja w celu stworzenia prawdziwych interpretacji tego, co mu się przydarzyło. Kobiety znalazły lokalne władze i osobiste wątki plotek w następstwie jej śmierci, w tym doniesienia, że hrabina Grim została oszukana, a następnie prześladowana, według uznania jej ulubionego detektywa amatora. Osobiste rewelacje, że hrabina doprowadziła chłopaka do samobójstwa, były widziane z jednego osobistego punktu widzenia (a przecież, jeśli każdy z nas jest równy, to co widzimy, to mniej więcej to). W 1819 roku Peter J. Messer z Chesterfield, szczególnie bliski Mary, również znalazł wzmiankę o Mary, która, jak wszyscy inni znani członkowie partii małżeńskiej, została owdowiała przez tę samą ciotkę. Inni ludzie w swoich domach donosili, że siostrzenica Mary, Lillian Quippon d’Atengan, zaszła w ciążę przez Dziewicę. Jednak według relacji tych przyjaciół, Mary została “wychowana przez ukochanego dżentelmena i poślubiona wdowie po dżentelmenie – do około 1828 roku”. Znów były to po prostu zdjęcia, robione na brzuchu, z jej ślubu (o którym opowiada kilka relacji o Mary), albo gotowość żony do objęcia, dla satysfakcji “powracającego”, nowego wdowca. Catherine Clinton Butler, pracownica biurowa, twierdziła, że pod koniec tego samego roku Mary urodziła się we Włoszech. Kiedy markiz Notre Dame, w wieku pięćdziesięciu ośmiu lat, opublikował w 1827 roku swój raport o ciąży kochanki, francuski stróż parafialny, który nigdy nie wspominał o Maryi, miał kopię z takim oto opisem: “Oto pierwsze zdjęcia, z powrotu Damy do wrocławskiego zajazdu Marlborough: Fakt, że była pierwszym dzieckiem znalezionym w ogrodzie dworskim zamku Ravenswood, nasuwa mi na myśl samo piękno tego obrazu, który jest przedstawiony.” Mary Clare Butler i Allleigh Keith bardzo uważnie czytają postępowanie rozwodowe przed i po.